Rola siarki magnezu i wapnia w wiosennym nawożeniu

Rola siarczanu wapnia w rolnictwie wymaga podkreślenia, gdyż działa szerzej niż typowy nawóz:
Dostarcza roślinom bardzo ważnych składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego rozwoju,
Oddziałuje korzystnie na glebę, redukuje skutki zakwaszenia gleby, poprawia jej właściwości co jest podstawą prawidłowej produkcji rolnej (mówiąc potocznie, co z tego, że nawozimy, inwestujemy skoro gleba nie przyjmuje tego w całości) W warunkach intensywnego nawożenia azotem deficyt siarki znacznie się pogłębia, a zawartość niebiałkowych frakcji N (azot amidowy, aminowy, azotanowy oraz amoniak) może przekraczać nawet 50% ogólnej puli tego składnika, zgromadzonego w tkankach.
Siarka odpowiada za gospodarkę azotową roślin, dlatego niedobór siarki lub zbyt późna aplikacja to słabsze wykorzystanie azotu. Brak 1 kg siarki uniemożliwia wykorzystanie 10 kg azotu. Siarka jest istotnym składnikiem białek i uczestniczy w wielu procesach syntezy. Jakiekolwiek zaburzenia w dostępności tego pierwiastka odbijają się na reakcjach fotosyntezy oraz syntezy aminokwasów siarkowych. Siarka odpowiada m.in. za gospodarkę azotową roślin i dlatego niedobór tego składnika lub spóźniona aplikacja to słabsze pobierania azotu z gleby oraz zahamowanie jego obiegu w roślinie.
Siarka poprawia wchłanianie azotu i u zbóż prowadzi do zwiększenia obsady kłosów. W efekcie nawożenie siarką przekłada się na wzrost plonu ziarna i zawartości białka w ziarnie. Podstawowe nawożenie pszenicy siarką wykonuje się wraz z pierwszą dawką nawożenia azotowego, a potrzeby pokarmowe pszenicy to 4,5 kg S/t ziarna plus odpowiednia masa słomy.
Także rzepak wymaga nawożenia siarką. Zapotrzebowanie pokarmowe rzepaku na siarkę kształtuje się w ilości 50-70 kg S/ha. Rzepak nawozi się wcześnie, doglebowo przed wiosennym ruszeniem wegetacji. Najczęściej przy okazji nawożenia innymi składnikami pokarmowymi: magnezem i potasem. Rośliny pobierają magnez równocześnie z siarką (stosując nawozy magnezowe koniecznie jest nawożenie siarką), z kolei potas (obok siarki) warunkuje odpowiedzenie pobranie i wykorzystanie azotu z gleby.
Nawożenie siarką i wapniem jest uzasadnione w przypadku stwierdzenia ich znacznego niedoboru w glebie potwierdzonego aktualną analizą gleby oraz także wtedy, jeśli w płodozmianie przeważają rośliny wykazujące duże zapotrzebowanie na siarkę i wapń, np. rzepak, buraki cukrowe, kukurydza. Stosowanie nawozów mineralnych z siarką i wapniem jest uzasadnione także, jeśli pod rośliny nie stosujemy obornika lub gnojowicy oraz rzadko wapnujemy glebę. Nawet przyorując nawozy naturalne należy mieć na uwadze, że tempo uwalniania siarki z tych nawozów jest wolne. W pierwszym roku z rozkładającej się masy organicznej przyswajane jest do 10% zawartej w niej siarki. Dlatego też, aby uzupełnić jej rezerwy w glebie i zabezpieczyć rośliny pod względem siarki, należy systematycznie stosować obornik lub gnojowicę.
Rośliny coraz bardziej potrzebują siarki, a w glebie występują jej niedobory lub jest w formie słabo dostępnej dla roślin. Siarczan wapnia jest niezwykle bogatym źródłem siarki, łatwo przyswajalnej dla roślin, co wpływa na lepszą jakość i wydajność plonów. Wapń, który jest zawarty w siarczanie wapnia, pomaga stymulować wzrost korzeni. Reguluje pobieranie innych składników pokarmowych jak również wzmacnia odporność roślin na czynniki chorobowe. Jest również ważnym składnikiem ściany komórkowej. Bez odpowiedniej ilości wapnia, pobierania zawodzi, ponadto poprawia jakość kwaśnych gleb i neutralizuje toksyczność glinu. Siarczan wapnia poprzez neutralizację toksycznego glinu może poprawić gleby kwaśne wykraczając poza działanie wapna, co sprawia, że rośliny mogą rozwinąć głębsze korzenie, a to przekłada się na lepsze odżywienie roślin i wyższą jakość upraw. Siarczan wapnia stosowany powierzchniowo wnika do podglebia i powoduje lepsze warunki do wzrostu korzeni.
Wapno nawozowe, będące najtańszym źródłem wapnia dla roślin, w pierwszym rzędzie odkwasza glebę, a następnie nadwyżki składnika zostawia roślinom.
Najczęstszą przyczyną utrzymywania w gospodarstwie zakwaszonych gleb jest brak aktualnych analiz gleby na pH, a tym samym, brak świadomości, że nasze gleby są kwaśne. Dosyć powszechny wśród rolników jest czynnik ekonomiczny. Jak podają w ankietach, zabieg wapnowania (zakup wapna, transport + rozsiew) jest uważany za zbyt kosztowny. Rolnicy zatem stawiając na szali inne nawozy mineralne rezygnują z zakupu wapna i popełniają w ten sposób bardzo poważny błąd. Zatem zamiast zyskać wysokie plony, tracą je.
ez