W bieżącym sezonie w wielu regionach występują poważne niedobory wody w glebie. Przedłużająca się susza powoduje duże zagrożenie dla prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin, co skutkuje obniżeniem plonu. W chwili obecnej sytuacja na polach jest niezadawalająca. W tych regionach, gdzie było bardzo mało opadów (tam gdzie wystąpiły lokalne przelotnie opady) susza staje się coraz bardziej odczuwalna szczególnie tam, gdzie występują słabsze gleby.
Obserwowane skutki suszy
W rzepaku ozimym okres kwitnienia przebiegł bardzo szybko, dlatego nalot słodyszka rzepakowego i chowacza był sporadyczny. W uprawach rzepaku jarego skutki suszy widoczne były już po wschodach. Rośliny są słabo rozwinięte a plantacje przerzedzone.
Kukurydza miała problemy ze wschodami, na polach widać zachwaszczenie chwastami jednoliściennymi i dwuliściennymi pozostałymi po wymarzniętych roślinach ozimych. Tam gdzie wystąpiły opady deszczu, zastosowano zbilansowane nawożenie i zabiegi herbicydowe, plantacje kukurydzy wyglądają dobrze.
Rośliny okopowe podobnie jak kukurydza miały utrudnione wschody jednak w rejonach, gdzie wystąpiły opady, rośliny są w dobrej kondycji. Jednak okres krytyczny w zapotrzebowaniu na wodę dla roślin okopowych przypada na czerwiec i lipiec więc wszystko jeszcze przed plantatorami ziemniaków.
Krytyczne dla zbóż fazy rozwoju
Okresowe susze najlepiej znoszą zboża ozime, które po zimie powinny być już rozkrzewione i zaopatrzone w zapasy wody. Jednak tegoroczna zima była krótka i bezśnieżna, co spowodowało niedostateczną kumulację zapasów wody. Jednak na glebach lżejszych skutki suszy są jednakowo dotkliwe zarówno dla zbóż jarych i ozimych. Okresem krytycznym dla zbóż jest faza strzelania w źdźbło, kłoszenia i wykształcania ziaren. W fazie kwitnienia zbóż najlepsza jest bezdeszczowa pogoda, a po przekwitnięciu opady, które poprawią wypełnienie ziaren. Niedobory wody w fazie krzewienia zbóż jarych skutkują słabszym przyrostem masy nadziemniej i korzeni oraz mniejszą ilością wykształconych źdźbeł. Dlatego należy siać je jak najwcześniej co umożliwi lepsze ukorzenienie i rozkrzewienie roślin, co zwiększy ich odporność na suszę. Bardzo istotny jest także niezbyt gęsty siew, który zmniejszy konkurencyjność roślin na wodę. Należy również pamiętać, że każdy zabieg uprawowy powoduje straty wody, dlatego w warunkach suszy nie jest wskazana głęboka uprawa gleby.
Blokada dostępności składników pokarmowych
Skutek suszu, z którymi boryka się większość rolników to unieruchomienie składników pokarmowych dostarczonych roślinom w nawozach mineralnych. Nawozy nie zostały odpowiednio szybko rozpuszczone, a składniki pokarmowe nie przemieściły się do strefy korzeniowej.
Pierwiastki niezbędne w trudnych warunkach
Gospodarkę wodną w roślinie kontroluje potas (jony K+). Reguluje on uwodnienie tkanek i bierze udział w mechanizmie, który reguluje otwieranie i zamykanie aparatów szparkowych. Dlatego potas nie może być zastąpiony przez żaden inny pierwiastek. Pierwiastek ten należy stosować corocznie i nie traktować go jako drugorzędny składnik. Zaleca się regularne nawożenie potasem przedsiewne oraz pogłównie wiosną po ruszeniu wegetacji, aby rośliny lepiej przetrwały suszę i lepiej wykorzystały azot.
Spadki plonów powoduje susza, ale taki sam skutek przynosi również nadmiar opadów. Nadmiar wody powoduje na początku, że rośliny rosną bardzo dobrze jednak z czasem następuje zwiększenie porażenie chorobami, porastanie ziarniaków i opóźnienie dojrzewania. Najwięcej skutków tych anomalii występuje na glebach lekkich o niskiej retencji.
— dobór gatunków i odmian roślin oraz ich odporność na suszę i korzystny wpływ na bilans glebowej substancji organicznej tzn. rośliny posiadające głęboki system korzeniowy;
— optymalny termin i gęstość siewu;
— redukcja zabiegów uprawowych szczególnie na glebach lekkich nie należy używać narządzi rozpylających glebę — bron aktywnych, glebogryzarek;
— nawożenie wpływające na poprawę bilansu wodnego gleby — wapnowanie i nawożenie organiczne tj. przyorywanie słomy, uprawa poplonów i międzyplonów o dużej biomasie. Nie należy wywozić obornika w czasie suszy ponieważ nie sprzyja to jego rozkładowi, a w czasie upałów ułatwione jest uwalnianie się azotu do atmosfery;
— zbilansowane nawożenie mineralne szczególnie potasem (K), fosforem (P) i magnezem (Mg);
— stosowanie nawodnień oraz akumulowanie wody w okresach jej nadmiaru (okres zimowy, wiosna) poprzez budowanie zbiorników retencyjnych i melioracji hamujących odpływ wód z pól uprawnych;
— ubezpieczenie upraw.
mgr inż. Agnieszka Sołtysiak, Warmińsko-Mazurski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Olsztynie
rolniczeabc@rolniczeabc.pl
Artykuł ukazał się w miesięczniku "Rolnicze ABC" nr 6 (309) 8 czerwca 2016 r.
Komentarze (0) pokaż wszystkie komentarze w serwisie
Dodaj komentarz Odśwież
Dodawaj komentarze jako zarejestrowany użytkownik - zaloguj się lub wejdź przez