Zalety koniczyny łąkowej

Obecność roślin motylkowych drobnonasiennych wzbogaca paszę w składniki niezbędne dla metabolizmu zwierząt takich jak: dobrze przyswajalne białko, wapń, fosfor, magnez i dodatkowo zwiększając smakowitość runi. Następną zaletą motylkowych jest zdolność wykorzystywania azotu atmosferycznego, co w praktyce oznacza oszczędności w nawożeniu azotem. Zostawiają po sobie bardzo dobre stanowisko w płodozmianie bogate w składniki organiczne i azot.

Najczęściej uprawiana w warunkach polowych

Koniczyna łąkowa należy do roślin pastewnych z rodziny bobowatych (Fabaceae), wcześniej motylkowate (Papilionaceae). Jest gatunkiem najczęściej uprawianym w warunkach polowych, zarówno w monokulturze jak i w mieszankach z trawami. Jest rośliną wysoką około 70 cm, o głębokim systemie korzeniowym. Wiosną rozwija się wcześnie, zakwita w końcu maja, szybko odrasta po skoszeniu. Znajduje zastosowanie na łąkach i użytkach przemiennych. Wyróżnia się dużą wartością pokarmową.

Wymagania glebowe koniczyny

Koniczyna łąkowa nadaje się na gleby żyzne i umiarkowano wilgotne. Jest rośliną wieloletnią. Najodpowiedniejszymi glebami dla koniczyny łąkowej są gleby żyzne, zwięzłe lub średnio zwięzłe, zasobne w wapń i mające obojętny odczyn gleby. Koniczynę łąkową można uprawiać na glebach kompleksu pszennego, żytniego bardzo dobrego i dobrego a także pastewnego mocnego i słabego.

Najlepszy wczesnowiosenny siew

Najlepszym przedplonem są rośliny okopowe na oborniku oraz rzepaki a także mieszanki pastewne, które uprawiane są na zielonkę, ale bez udziału w nich roślin motylkowatych. Jeżeli rośliną ochronną — czyli rośliną stanowiącą plon główny, wcześnie zbieraną, w którą wsiewa się roślinę pozostającą na polu po jej zbiorze w tym wypadku koniczynę (red.) — będzie zboże ozime, wówczas można stosować skróconą uprawę tj. orkę siewną na głębokość 16-20 cm, wał Cambella oraz brony. Jeżeli rośliną ochronną będzie zboże jare, wtedy jesienią należy wykonać orkę przedzimową, a na wiosnę przed siewem glebę zwłókować i zabronować lekką broną.

Najkorzystniejszym a zarazem najpewniejszym sposobem jest siew wczesnowiosenny w roślinę ochronną jarą. Na głębokość 1-2 cm wysiewamy w rozstawie 10-15 cm koniczynę w ilości 12-16 kg/ha Jeżeli gleby są ubogie w wapń należy po wzejściu przedplonu przeprowadzić wapnowanie w ilości 2-3 t/ha. Natomiast zaleca się wysiew nawozów fosforowo-potasowych przed orką zimową lub wiosenną w ilości 80-100 kg P2O5 oraz 100 kg K2O na 1 hektar. Jeśli chodzi o nawożenie azotem, to należy stosować w wysokości 30-60 kg/ha tylko wtedy, kiedy koniczynę uprawiamy jako wsiewkę w roślinie ochronnej.

W przypadku wystąpienia oprzędzików należy zastosować oprysk. Do zwalczania chwastów dwuliściennych i prosowatych stosujemy herbicydy.